|
Timo (4)
De tendens van de afgelopen week heeft zich voortgezet: ik raak meer en meer van de anti-autoritaire opvoeding af...
Omdat vrijwel alle moderne handboeken helemaal van het 'straffen' zijn afgestapt en uitsluitend 'het goede' gedrag willen belonen, had ik me ook voorgenomen uitsluitend stimulerend bezig te zijn.
Toch kwam ik er al snel achter dat ik dit met mijn vorige hond nooit had gedaan. "Kom hier!" riep ik tegen hem altijd en als hij niet kwam ging ik hem halen. "Kom hier!" klonk dan ineens veel snauweriger. Een soort straf, omdat de baas niet aardig doet.
Dat je verkeerd kunt straffen met honden is duidelijk. Toen mijn vorige hond een puppy was had hij een jonge Mechelse herder als vriendje. Die hond werd erg streng gestraft en naar mijn idee vaak onrechtvaardig. Ik maakte mee dat de hond eens rook aan een vuilniszak. Hij kreeg hier vreselijk voor op zijn kop. En het was duidelijk dat die hond niet wist dat er iets mis was met het ruiken aan een vuilniszak. Hij was alleen wat nieuwsgierig geweest naar een voor hem onbekend voorwerp. Een half jaar later kreeg deze hond een spuitje, omdat hij naar een kind had gebeten. "Hij wilde niet luisteren", heette het dan.
Ik schop of sla mijn hond niet, hoewel wel eens een 'aandachts-tikkie' geef. Niet om hem pijn te doen, maar als manier om zijn gedachten even bij jou te krijgen: "He, let even op!" Hard straffen is ook helemaal niet nodig, want als het goed is heeft een hond zoveel ontzag voor zijn baas dat hij het heel erg vindt als deze eens een beetje naar hem gromt. Als het maar wel agressief gebeurt, want in de hondenwereld kent men geen 'overlegcultuur'.
Toen ik mijn vorige hond kreeg deed ik de propedeuse psychologie en leerde ik bij lessen over klassieke conditionering dat het heel belangrijk was om snel te straffen. Ik herinner me zelfs dat 1,9 seconden de meest cruciale periode was en dat straffen daarna geen zin meer heeft.
Vanochtend deed zich een klein 'opvoedmomentje' voor waaruit een methode van 'milde straf' haast als vanzelf ontstond. Tijdens de eerste ochtend dat ik Timo had was hij -tegen het bevel om te blijven in- naar buiten gerend toen de voordeur open ging. Toen ik vanochtend de achterdeur uitging om wat te pakken in de schuur, wilde ik dat Timo het eens wat beter zou leren en zei 'blijf'. Ik liep door met de deur open, bijna om een overtreding uit te lokken. Hij stapte naar voren, wat een gelegenheid was om snauwend 'blijf' te herhalen. Klaar is Kees.
Ik doe dat sinds eergisteren ook met zijn gejank. (O, hij is soms zo eenzaam!) Dat schijn je te moeten negeren, omdat alle handboeken zeggen dat 'hij om aandacht vraagt' en dat 'negatieve aandacht ook aandacht is'. Ik heb het een weekje geprobeerd, maar ben nu toch meer overgegaan op de methode om vanaf mijn bovenverdieping -waar Timo niet mag komen- te roepen: "He, doe eens niet!"
Van de week tijdens het autorijden moest Timo 'down'. Wanneer hij dan opstond riep ik niet zo vriendelijk: "He down!" Ik heb geen tijd om hem daarvoor te belonen. Gewoon 'down' en verder niet zeuren hoor!
Ander voorbeeld. Hij snuffelt langs de weg. Ik zeg 'kom!" Hij komt niet meteen. Geef ik een ruk aan de lijn en herhaal "kom!" Het is een vorm van straf, maar het lijkt me dat wolven en wilde honden ook met grommen en snauwen aan soortgenoten duidelijk maken wat zij bedoelen.
Toch heb ik vanochtend voor het eerst wel beloond met brokjes, bij het op de fluit leren terugkomen. Ik vind het belangrijk dat hij niet te ver weggaat, want hij loopt heel snel en is al snel gefixeerd op iets dat zijn jachtinstinct oproept.
Daarnaast doe ik veel verstopspelletjes. Als hij aan het rennen is verstop ik me, zodat hij op een gegeven moment denkt: "He, waar is mijn baas?" en gaat zoeken. Hij moet zo leren om op mij te letten.
Timo is trouwens heel aanhankelijk. Hij is erg op zijn baas gericht en houdt me veel meer in de gaten dan mijn vorige hond, die meer een 'eigen leven' leidde. Deze heeft meer de 'drive' om zijn baas te willen helpen zoals herders dat ook hebben. Alleen doet hij dat het liefst door mij te vertellen waar alle katten en konijnen zich ophouden. En hij kan er maar niet aan wennen dat ik die maar niet doodschiet!
Zwolle, 24 augustus 2006
Klik hier voor nieuwe foto's van Timo (23 oktober en 1 november 2007)
|
|
