Archief

22 augustus 2003

Verslag Dan Sus Dan So in Olst

Het vijftiende concert van de stichting Vom Himmel hoch speelde zich op 22 augustus af in de Willibrordkerk van Olst. Het gebouw is een eenbeukige laat-gotische kerk met een toren waarvan de oudste delen uit ongeveer 1200 stammen. Het geluid in de kerk wordt enigszins beïnvloed door de langsrijdende auto’s en brommers, vanwege de ligging aan een doorgaande weg. Desondanks had dit nauwelijks invloed op de prachtige akoestiek. Het hoge koorgedeelte met de verlichte en beschilderde gewelven bieden een bijzonder ‘podium’ voor de uitvoerenden.

Twee onderdelen uit het aanvankelijke programma waren deze avond komen te vervallen. Ahmet Atakan (sas en zang) kon uiteindelijk niet bij het concert aanwezig zijn en werd vervangen door Marjan de Haer op harp. Als organist van de avond was aanvankelijk Piet Wiersma geprogrammeerd, maar hij bleek een dubbele afspraak te hebben gemaakt en werd vervangen door Jan Kleinbussink uit Deventer. Achteraf gezien blijkt Piet Wiersma in de loop van de week voorafgaande aan het concert te zijn overleden, hoewel dit nieuws bij ons nog niet bekend was tijdens de uitvoering. Achteraf gezien is dit maar gelukkig ook, want het nieuws zou een zware domper op de mooie avond hebben gezet.

Zoals altijd begon het concert met orgelmuziek, ditmaal verzorgd door Jan Kleinbussink , de vaste organist van de Grote of Lebuïnuskerk. Bijzonder is dat Kleinbussink al op 11-jarige leeftijd op dit orgel is begonnen met het begeleiden van kerkdiensten. Hoewel hij het instrument al in geen jaren meer had gezien wist hij uiteraard feilloos een programma samen te stellen op dit Van Oeckelen-orgel uit de late negentiende eeuw.

Na het orgelspel begon Paul Czerwinski zijn voordracht met verschillende gedichten van Ezra Pound. Ondanks het rebelse karakter van de meeste gedichten van de Amerikaan die een hekel kreeg aan zijn eigen land, leent de poëzie van Pound zich goed voor een voordracht in een kerk, vooral omdat hij zo intensief zoekt naar de waarheid, ook in de liefde:

You came in out of the night
And there were flowers in your hands,
Now you will come out of a confusion of people,
Out of a turmoil of speech about you.
I who have seen you amid the primal things
Was angry when they spoke your name
In ordinary places.
I would that the cool waves might flow over my mind,
And that the world should dry as a dead leaf,
Or as a dandelion seed-pod and be swept away,
So that I might find you again,
Alone.

Aan het einde van zijn voordracht word ik aangestoten door de persoon naast mij die fluisterde: "Ik vergeet bijna om adem te halen als hij aan het woord is!"

De periode rond 1800 stond tijdens deze avond centraal, hoewel dit niet bewust gepland was. Marjan de Haer speelde vooral muziek uit deze periode op haar antieke "enkelvoudige pedaalharp" uit 1812. Op haar kleinere Keltische harp speelde ze enkele anonieme melodieën uit de engelse volksmuziek, zodat het hele spectrum van de harpmuziek deze avond aan bod is gekomen. Wie de Engelse en Ierse landschappen ooit heeft gezien, reist er door de muziek van Marjan vanzelf weer naar toe en het is voor de luisteraar meteen te begrijpen dat de harp het nationale symbool van de Ierse republiek is geworden.

Toen sopraan Alice van de Geest ’s middags aan het inzingen was kon je haar stem buiten de kerk op het marktplein duidelijk horen. Deze avond zong Alice, die voor de vierde keer meewerkte aan een Dan Sus Dan So-concert twee bijzondere aria’s van Bach en Mozart. Daarnaast zong ze een recenter werk van Euchen Hildach op een tekst uit het bijbelboek Ruth: Wo Du Hingehst.

Rut antwortete: Rede mir nicht ein, daß ich dich verlassen und von dir umkehren sollte. Wo du hingehst, da will ich auch hingehen; wo du bleibst, da bleibe ich auch. Dein Volk ist mein Volk, und dein Gott ist mein Gott. Wo du stirbst, da sterbe ich auch, da will ich auch begraben werden. Der HERR tue mir dies und das, nur der Tod wird mich und dich scheiden. (Rut 1:16-17)

Het duo NoordWest bracht de Scandinavische volksmuziek tot leven met een scala aan muziekinstrumenten, waaronder viool, verschillende fluiten, trekharmonica, accordeon en zelfs een baroktrombone. Bijzonder van de muziekgroep is dat zij heel eenvoudig en "gedragen" de oude melodieën spelen. Veel mensen zeiden mij dat ze deze muziek zo fijn vinden als afwisseling op alle "devote cultuur".

NoordWest ontving een hard en spontaan applaus toen ze klaar waren met spelen. Dat gebeurde uiteindelijk ook nadat Jan Kleinbussink het slotaccoord van de avond had gespeeld. Na afloop van het concert bleef het nog erg lang gezellig in en rond de kerk.

Zwolle, 23 augustus 2003

Harm Jan Wilbrink