Moderne Devotie

Oude kerken als landschapsvervuiling

De gemeente Delfzijl heeft de afgelopen 25 jaar verschillende middeleeuwse dorpen van de aardbodem weggevaagd en heeft deze vervangen voor eigentijdse gebouwen en activiteiten. Vrijwel het enige dat er van het pittoreske dorpje Heveskes is overgebleven is deze middeleeuwse kerk, mede dankzij de inzet van de Stichting Oude Groninger Kerken (www.groningerkerken.nl).
De vraag is natuurlijk hoe de plaatselijke welstandscommissie uiteindelijk over de situatie zal oordelen, want de kerk valt behoorlijk uit de toon bij de rest van het landschap!

"Want ze zeggen tot elkander in hun valse waan:
Ons leven is maar kort en vol verdriet;
Geen redmiddel, als het einde van den mens is gekomen,
En nooit heeft men van iemand gehoord, die uit het dodenrijk redt.

Ja, bij toeval is het, dat wij ontstonden,
En later zal het zijn, als hadden wij nooit bestaan;
Want rook is de adem uit onze neus,
Ons denken een vonk, ontslagen aan ons hart.

Dooft ze uit, het lichaam vergaat tot stof,
En de geest vervliegt als ijle lucht:
Onze naam wordt spoedig vergeten,
En niemand denkt er meer aan onze werken.

Zo snelt ons leven voorbij als een drijvende wolk,
En lost zich op als een nevel,
Die door de stralen van de zon wordt verdreven,
Tot neerslaan gebracht door haar gloed.

Ja, ons leven is een vluchtige schaduw,
En ons einde kan niet worden herroepen;
Want het wordt verzegeld, en niemand keert terug.

Komt dan, laat ons profiteren van het goed, dat wij hebben,
En flink van de wereld genieten, zolang wij nog jong zijn;
Verzadigen wij ons met kostbare wijn en met zalven,
Geen lentebloesem mag ons ontgaan!

Omkransen wij ons met rozenknoppen, eer ze verwelken;
Geen hof blijve verstoken van ons plezier.
Overal willen wij sporen achterlaten van onze vreugd;
Want dit is ons deel, en dit komt ons toe."

Het Boek der Wijsheid 2:1-9
Uit: De Heilige Schrift, Utrecht/Antwerpen (1960): Uitgeverij Het Spectrum

Geplaatst: 29 november 2003